O vacío doeu... desmembración física, hiperactividade mental.
Definitivamente deixamos lastres... o derradeiro que quedaba, sí.
Xa non hai cargas, soamentes a levedade
lixeira...
Que extrano placer cando rematas, cando xa non queda máis dentro
a liberdade...
Novas sensacións, agarimosas, pausadas, limpas...
agora é o momento de colmar ese espazo libre e fermoso...
Desfago os nudos perfectamente nun ritual de delicadeza salvaxe.
Iniciamos, desexamos, sentimos, creamos, tocamos...
*pequenos fíos transparentes
*pequenos fíos transparentes
No hay comentarios:
Publicar un comentario